Dostęp do zawartości strony jest możliwy tylko dla profesjonalistów związanych z medycyną lub obrotem wyrobami medycznymi.

Jak świętować?

Autor:
Witold Bereś

Zwykle przed Bożym Narodzeniem zastanawiamy się – jak przeżyć Święta?

Ja wolałbym jednak postawić w końcu pytanie inne – po co święta? Nie tylko te, bożonarodzeniowe, ale w ogóle – po co Polakom święta?Tak, święta są konieczne. Kiedy niedawno w sobotni poranek wylądowałem w Jerozolimie, zachwyciła mnie cisza szabatu. Słońce lekko grzało, ptaki śpiewały i słychać było wręcz szelest liści. Co tydzień Izraelczycy – w szczególności żydowscy mieszkańcy Jerozolimy (gdzie właściwie wszystko zamiera), i to niezależnie od tego czy bardzo wierzący, czy tylko wierzący z racji swej kultury – wyciszają się, siadają do piątkowej kolacji z rodziną i przez 24 godziny w spokoju przeżywają świat. My też potrzebujemy takich dni – stąd 12 dni świątecznych w roku, kiedy właściwie wszystko zamiera, to rzecz doskonała.

Ale czy to znaczy, że każde święto jest nam potrzebne?Pomijam oczywiste wielkie święta kościelne, którym towarzyszy (przynamniej większości Polaków) jednak coś więcej niż tylko wolny czas i relaks.Ale już na przykład – czy winniśmy czcić – panie niech nie słuchają – Dzień Niepodległości, 11 listopada?Nie oburzajmy się, tylko najpierw pomyślmy: zimno, ponuro, wszystko jeszcze w cieniu niedawnych Zaduszek. A czczony czas w dodatku zbyt odległy… Równie dobrze można by czcić wybuch Powstania Kościuszkowskiego lub Unię Lubelską. No i przede wszystkim – obarczony przez nas taką nadętością i powagą, która nie tylko nie jest zrozumiała i nie przyciąga ludzi do tego święta emocjonalnie, ale wręcz – odpycha od niego.

Z drugiej strony – co rusz ktoś próbuje w Polsce wprowadzić jakieś Święto. Jedne zrozumiałe – jak choćby dzień najnowszego zwycięstwa Polaków, i to zwycięstwa bezkrwawego czyli rocznica zwycięskich dla Solidarności wyborów czerwcowych w 1989. Inne – z winy PRL wyrugowane ze zbiorowej pamięci i zapomniane – jak Święto Trzech Króli. Jeszcze inne – raczej absurdalne: jak na przykład chęć wprowadzenia państwowego blichtru w rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, które jako żywo nie tylko jest bitwą przegraną z kretesem, nie i decyzją dyskusyjną, która przyniosła hekatombę warszawiaków… Więc czcić to, że wylaliśmy morze krwi?

I tu chyba zaczyna się problem: w naszym podejściu do świętowania. Większość świąt polityczno-historycznych miała swój głęboki sens w czasach utraty suwerenności. Wiele pełni do dziś rolę czegoś w rodzaju leku psychoterapeutycznego. Taki 11 listopada czy 3 maja to tak naprawdę była okazja do pokazania komuchom, co się o nich myśli. Ale dlaczego do dzisiaj w Święto Niepodległości widzimy tylko ponurych polityków składających wieńce i podstarzałych aktorów udających Piłsudskiego? Gdzie te roje grilujących lub po prostu bawiących się obywateli? Ktoś się cieszy tego dnia lub coś przeżywa? Ważne – można odpocząć. Ale wszak można też odpocząć innego dnia.

Z kolei Święto Konstytucji 3 Maja to druga skrajność – właściwie nikt nie zwraca uwagi na historię i aspekt edukacyjny, ale cieszy się z wolnych dni długiego weekendu i – często – jakże ważnych pierwszych ciepłych dni…

Tak, niech święto będzie wypoczynkiem. Niech będzie okazją do rozmów i spotkań z bliskimi. Ale niech wreszcie będzie dniem radości i wpisuje się w naturalny bieg roku. Słowem – może czas na to, aby niektóre święta zacząć likwidować? A jakie ustanowić w zamian – to już inna sprawa.

Autorzy
Witold Bereś