Pierwszy zabieg laserowej korekcji wzroku techniką keratektomii fotorefrakcyjnej (Photore fractive Keratectomy, PR K) został wykonany w 1987 roku. Dwa lata później przeprowadzono pierwszy zabieg metodą LASIK (Laser-Assisted in Situ Keratomileusis), w trakcie którego ablacja laserem ekscimerowym jest poprzedzona wytworzeniem płatka z powierzchownych warstw zrębu rogówki. Metoda LASIK stała się najczęściej wykonywaną procedurą refrakcyjną na świecie, dzięki temu, że charakteryzuje się krótszym okresem gojenia i mniejszą tendencją do tworzenia się przymgleń w zrębie rogówki (haze). Jednak w ostatnich kilku latach obserwuje się zmianę preferencji okulistów i znaczny wzrost odsetka zabiegów wykonywanych technikami powierzchownymi (PRK i modyfikacje). Związane jest to z większym ryzykiem powikłań oraz większym negatywnym wpływem na biomechanikę rogówki w przypadku zabiegów wykonywanych techniką LASIK. Z drugiej strony fakt, że zastosowanie mitomycyny po zabiegach powierzchownych stało się powszechne, praktycznie wyeliminował ryzyko powstawania przymgleń w zrębie i pozwolił na korekcję znacznie większych wad technikami powierzchownymi. Klasycznie zabieg PRK rozpoczyna się od mechanicznego usunięcia nabłonka, co często nie jest łatwe. Zastosowanie 20% roztworu alkoholu znacznie ułatwia usunięcie nabłonka, ale pozostaje pytanie o toksyczność. W 2003 roku Camellin zaproponował technikę LASEK (Laser-Assisted Sub-Epithelial Keratectomy), która polega na usunięciu nabłonka z zastosowaniem roztworu alkoholu w formie płatka i pokryciu nim odsłoniętego zrębu po ablacji. Wśród technik zdejmowania nabłonka należy wymienić również Epi-LASIK (Epithelial Laser In Situ Keratomileusis). Polega on na zdjęciu nabłonka za pomocą mikrokeratomu z tępo zakończoną, wibrującą końcówką. Idea usuwania nabłonka za pomocą lasera ekscimerowego nie jest nowa. Przeznabłonkowe PRK (transepithelial PRK) stosowano już w latach dziewięćdziesiątych XX. wieku, jednak ze względu na znacznie wydłużony czas zabiegu i brak odpowiednich nomogramów ta technika nie była szerzej stosowana. W ostatnich latach firma Schwind eye tech solutions opracowała metodę TransPRK. Jest to zmodyfikowana wersja przeznabłonkowego PRK, która uwzględnia fakt, że średnia grubość nabłonka wynosi 55 µm w centrum, a 4 mm obwodowo od centrum 65 µm. Ważną cechą tej procedury jest fakt, że cała ablacja, zarówno nabłonka jak i zrębu jest wykonywana w jednym profilu ablacji, jako pojedynczy etap. Należy podkreślić, że nie każdy z obecnie dostępnych na rynku laserów potencjalnie nadaje się do tego typu procedury. W związku z tym, że łączna ilość impulsów jest 2, 3-krotnie większa, laser ekscimerowy musi się charakteryzować bardzo dużą szybkością działania i wywoływać niewielki efekt termiczny na rogówce. Warunki te doskonale spełnia laser Amaris 750 S firmy Schwind. Czas ablacji podczas procedury TransPRK to tylko kilkadziesiąt sekund, a przygotowania obejmują jedynie założenie rozwórki, płukanie, a następnie osuszenie powierzchni oka. Zabieg odbywa się tak naprawdę bez dotykania rogówki, co znacznie zwiększa komfort pacjenta podczas zabiegu.

Przyznacie Państwo, że w teorii procedura TransPRK wygląda bardzo dobrze. W związku ze zbliżającym się zimowym spotkaniem ESCRS w Warszawie postanowiliśmy podsumować nasze wyniki uzyskane u pacjentów krótkowzrocznych. Analizie poddaliśmy pierwsze 114 oczu, u których został wykonany zabieg TransPRK. Z analizy nie wyłączyliśmy ani jednego oka, w żadnym przypadku nie było potrzeby wykonywania reoperacji. Przed operacją średni ekwiwalent sferyczny wynosił -4.03 D ± 2.01 D (-0.50 do -9.25 D), a maksymalna niezborność rogówkowa wynosiła 5.5 Dcyl. Ocena pooperacyjna była dokonywana po 3 miesiącach od zabiegu. Średni, pooperacyjny ekwiwalent sferyczny wyniósł -0.10 D ± 0.23 D (+0.50 do -0.75), a 98% oczu uzyskało wynik w zakresie od +0.50 D do –0.50 w stosunku do planowanej. Tylko w kilku oczach zaobserwowaliśmy przejściowe, śladowe przymglenie zrębu i pooperacyjną zwyżkę ciśnienia śródgałkowego spowodowaną miejscową sterydoterapią.

Podsumowując, TransPRK to nowoczesna procedura korekcji wzroku, wykorzystująca laser ekscimerowy, pozwalająca na bardzo precyzyjne korygowanie krótkowzroczności i niezborności złożonej, krótkowzrocznej w sposób bezpieczny i komfortowy dla pacjenta. Mimo, że gojenie jest dłuższe niż w przypadku techniki LASIK, to jednak znakomity profil bezpieczeństwa, duża dokładność i powtarzalność TransPRK powoduje, że jest ona naszą preferowaną metodą korekcji wyżej wymienionych wad.