Celem każdej trabekuloplastyki laserowej (LT) jest obniżenie ciśnienia śródgałkowego poprzez ułatwienie odpływu cieczy wodnistej z oka.

Zwiększenie łatwości odpływu może wynikać albo z tzw. przebudowy strukturalnej powierzchownych warstw beleczkowania w wyniku koagulacji i powstania blizn (dzieje się to po zastosowaniu trabekuloplastyki laserem argonowym (ALT), albo z przebudowy komórkowej w komórkach śródbłonka beleczek – jak ma to miejsce podczas wykonywania selektywnej trabekuolplastyki (SLT laserem Qswitch Nd:YAG.

Laser argonowy zastosowano do terapii jaskry w 1979 roku. 20 lat później, w 2001 r. wprowadzono w Stanach Zjednoczonych do praktyki klinicznej selektywną trabekuloplastykę laserową (SLT).

Działanie SLT oparte jest prawdopodobnie na zasadzie wybiórczej fototermolizy, polegającej na selektywnej absorpcji krótkiego (3 ns) impulsu laserowego – co zapewnia brak uszkodzeń z powodu koagulacji lub rozerwania struktur beleczkowania.

Pierwsze prace oceniające skutki zastosowania SLT w terapii jaskry z otwartym kątem (JPOK) pojawiły się na przełomie 2005/2006 r. i były entuzjastyczne.

Grancer i wsp. (2006) stwierdzili, że obniżenie ciśnienia śródgałkowego po zastosowaniu SLT – utrzymywało się przez 5 lat.

Maeda i wsp. (2006) stwierdził spadek ciśnienia u 62% chorych leczonych metodą SLT. Mc. Jlraith (2006) opisuje nawet „krzyżowy” efekt leczenia przy pomocy SLT – ciśnienie śródgałkowe obniżyło się także w drugim, nie leczonym oku (?) i efekt ten utrzymywał się przez 6 miesięcy.

Van de Veire (2006) porównuje skuteczność ALT i SLT – stwierdzając, że spadek ciśnienia śródgałkowego w obu metodach jest porównywalny, ale zniszczenie struktur beleczkowania po ALT – wyklucza jego powtórne zastosowanie, podczas gdy SLT powtarzać można wielokrotnie.

Powtarzanie zabiegu SLT – rekomendowane jest przez Shah’a (2006), bo daje długotrwały efekt obniżenia ciśnienia. Większość autorów jest zgodna, że SLT obniża ciśnienie śródgałkowe średnio od 25% do 35% – na przestrzeni co najmniej 2 lat. Powtórzenie zabiegu – efekt ten zwiększa Selektywna Trabekuloplastyka Lase-rowa (SLT) był rekomendowany pacjentom z podwyższonym ciśnie-niem śródgałkowym – przed bardziej inwazyjnym leczeniem chirurgicznym, ale już w 2008 r. Europejskie Towarzystwo Jaskry (EGS) wskazało, że: „laserowa selektywna trabekuloplastyka może stanowić opcję dla wczesnego leczenia jaskry z otwartym kątem przesączania”. Od 2006 r. wykonaliśmy w Instytucie Jaskry w Warszawie ponad 1600 zabiegów SLT. Dokonana przez nas ocena wyników leczenia tą metodą – chorych z: jaskrą pierwotną otwartego kąta, nadciśnieniem ocznym, jaskrą młodzieńczą, jaskrą w przebiegu zespołu PEX, czy jaskrą w oczach fakijnych – upoważnia nas do stwierdzenia, że wyniki leczenia są zachęcające, zależą przede wszystkim od momentu, w którym zalecimy choremu takie leczenie, a więc od wieku chorego i stopnia zaawansowania neuropatii jaskrowej. Im wcześniejsza postać jaskry – tym efekt obniżenia ciśnienia – większy.

Wnioski kliniczne:

1. U ludzi młodych przed wdrożeniem leczenia farmakologicznego powinno się zastosować SLT jako leczenie pierwszego rzutu.

2. Obniżenie ciśnienia po SLT – największe w oczach dotychczas nieleczonych.

3. Wielką zaletą SLT jest możliwość jej wielokrotnego powtarzania.

4. Ilość barwnika w kącie przesączania nie przesądza o skuteczności zabiegu.

5. Spadek ciśnienia śródgałkowego po SLT w okresie 6 miesięcy: największy (może dochodzić do 35-40%).

6. W postaciach zaawansowanej neuropatii jaskrowej – dodajemy SLT do leczenia farmakologicznego.

7. Nie ma kryteriów wykluczających chorych z leczenia przy pomocy SLT.

8. Redukcja ciśnienia śródgałkowego po powtórzonej SLT jest wyraźna i sięga 30% ciśnienia wyjściowego.

9. Rekomendujemy wykonywanie SLT w oczach z zaawansowaną neuropatią, gdzie nie możemy już wykonać zabiegu chirurgicznego.

10. Nie zaobserwowaliśmy podwyższenia ciśnienia śródgałkowego po zabiegu SLT – jak również innych działań niepożądanych (poza kilku godzinnym dyskomfortem u 2% chorych).