Chirurgia zaćmy u dzieci ze względu na szereg wielorakich czynników jest procedurą trudną do usystematyzowania. Na przebieg usunięcia zmętniałej soczewki mają wpływ zarówno rodzaj występującej zaćmy (wrodzona, rozwojowa, wikłająca, urazowa lub wtórna), jak i wiek dziecka oraz choroby współistniejące, czy patologie anatomiczne powstałe na etapie życia płodowego. U dzieci największe zastosowanie znalazły dwie metody usuwania zmętniałej soczewki: lensektomia, czyli wycięcie miękkiej zaćmy witrektomem oraz technika irygacyjno-aspiracyjna, wykorzystująca głowice bimanualne. Wybór odpowiedniej techniki zależy od indywidualnej oceny diagnostycznej małego pacjenta. Niemniej zawsze początkowym etapem zabiegu operacyjnego jest odpowiednie zabezpieczenie komory przedniej, najczęściej lekkim wiskoelastykiem. Pozwala to uchronić delikatne struktury śródbłonka oraz wykonać prawidłową kapsuloreksję. U dzieci ze względu na wysoką elastyczność torebki oraz jej grubość, wykonanie ciągłej krzywoliniowej kapsuloreksji jest metodą trudną i może doprowadzić do niekontrolowanego przedarcia. Techniką, którą rekomenduję i stosuję od lat w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym w Katowicach, jest kapsulotomia diatermiczna wykonywana z wykorzystaniem końcówki diatermicznej firmy Oertli. Procedurę wykonuje się przy użyciu specjalnej platynowej igły o ostrym, stożkowatym końcu, podłączonej do kabla diatermicznego, następnie aktywowany jest tryb „high”, dedykowany dla małych pacjentów. Przy użyciu sterownika nożnego uruchamiamy urządzenie, platynowa końcówka rozgrzewa się przypalając jednocześnie torbę, dzięki czemu otrzymujemy otwór o regularnym kształcie i gładkich krawędziach. Wyznacznikiem poprawnie wykonanej kapsulotomii diatermicznej jest powstawanie bąbelków w obszarze przypalanej tkanki. Pamiętajmy, że prawidłowo wykonana kapsulotomia nadaje kierunek następnym etapom zabiegu usunięcia zaćmy i stanowi o powodzeniu operacji. ♦
Drukuj artykuł Udostępnij:
Udostępnij
Ostatnio opublikowane artykuły w kategorii Mikrochirurgia oka:
Postęp technologiczny w zakresie witrektomii umożliwił wykonywanie zabiegów chirurgicznych za pomocą systemów w rozmiarach od 23 do 27G. Złotym standardem jest 23G, jednak w niektórych przypadkach warto dać szansę mniejszej alternatywie. System o rozmiarze 27G wymaga cięcia o średnicy zaledwie 0,42 mm, co pozwala na perfekcyjne zasklepienie się ran, zmniejsza stan zapalny oraz ból pooperacyjny w porównaniu do witrektomii 25G (Kaushik, et al., 2022; Schaal, et al., 2014). W przypadku witreoretinopatii proliferacyjnej (PVR) i retinopatii cukrzycowej proliferacyjnej (PDR) mniejsza średnica narzędzi pozwala na bardziej precyzyjną manipulację. Wskazania chirurgiczne w witrektomii przez część płaską ciała rzęskowego (PPV) 27G obejmują: otwór plamki, ERM, zespół trakcji szklistkowo-plamkowych, obrzęk plamki, krwawienia w tylnym odcinku, trakcyjne odwarstwienie siatkówki, zmętnienie ciała szklistego, a także cukrzycowe odwarstwienie trakcyjne, przedarciowe odwarstwienie siatkówki (RRD), zapalenie wnętrza gałki ocznej i krwotok podplamkowy.
,,Lotnik musi mieć sokoli wzrok" - tak pisały czasopisma lotnicze, w których jako pacholę się zaczytywałem. Marzyłem bowiem, żeby zostać lotnikiem. Były tam rekomendacje, jak dbać o wzrok. Zgodnie z zaleceniami odbywałem spacery, by patrzeć na odległe zielone łąki i lasy. Jadłem też dużo marchewki. Pierwsze badanie przez lotniczą komisję lekarską było pozytywne. Nawet zdziwiłem się, że potrafiłem rozróżniać subtelne barwy i precyzyjnie określić odległości.
Jednym z czynników wpływających na poprawne przeprowadzenie fiksacji transskleralnej soczewki wewnątrzgałkowej techniką Yamane jest dobór odpowiedniego implantu. Spośród dostępnych na rynku soczewek na uwagę zasługuje Aspira 3P-aVA niemieckiej firmy HumanOptics.
W codziennej praktyce uzyskanie satysfakcjonującej refrakcji bywa problematyczne, ze względu na pojawiające się utrudnienia w procesie wszczepu implantu. Najważniejsze z nich to: bezsoczewkowość powiązana z brakiem wsparcia torebki tylnej, podwichnięcie implantu, a szczególnie przemieszczenie sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej do komory ciała szklistego.
Chirurgia zaćmy z wszczepem sztucznej soczewki to kilkadziesiąt lat historii. Obecnie, w dobie dostępu do wysokiej klasy soczewek wewnątrzgałkowych, z całą pewnością zabieg usunięcia zaćmy jest dodatkowo zabiegiem refrakcyjnym, umożliwiającym skorygowanie wady refrakcji pacjenta i częściowe lub całkowite uwolnienie go od konieczności stosowania korekcji okularowej. Soczewkami wewnątrzgałkowymi korygujemy krótkowzroczność, nadwzroczność, starczowzroczność czy astygmatyzm. W przypadku tego ostatniego, każdy nawet najmniejszy astygmatyzm ma wpływ naostrość wzroku, natomiast wada powyżej 1,5 - 2 dioptrii cylindrycznych ma istotny wpływ na komfort życia pacjenta i praktycznie skazuje go na konieczność stosowania okularów. Astygmatyzm umiarkowany (od 1 do 2 D cylindrycznych) występuje u około 25% populacji, a astygmatyzm powyżej 2 D dotyczy 10% pacjentów. Randomizowane badania przeprowadzone na grupie 23 240 pacjentów operowanych z powodu zaćmy wykazały, że istotny astygmatyzm wykryto u 7,15% z nich.
