Artykuły w CX News nr 2/52/2015:

W czasach, gdy z tygodnia na tydzień zasypywani jesteśmy nowościami technicznymi, coraz mniej urządzeń potrafi nas rzeczywiście zaskoczyć. Na szczęście, raz na jakiś czas pojawia się sprzęt, który potrafi zmienić dany aspekt naszego życia. Czy najnowsza stacja diagnostyczna firmy Visionix może okazać się urządzeniem, które w znaczącym stopniu wpłynie na diagnostykę okulistyczną? Wszystko na to wskazuje! 

Firma Human Optics, znana z produkcji doskonałej jakości soczewek wewnątrzgałkowych, wprowadziła na rynek okulistyczny innowacyjne rozwiązanie – sztuczną tęczówkę Artificial Iris. 

Kalifornia to miejsce, w którym amerykański sen spełnia się jak nigdzie indziej na świecie. 

Częstą przyczyną zgłaszania się pacjentów do okulisty są ciała obce rogówki. Z reguły mają one charakter metaliczny, a do oka dostają się podczas wiercenia, szlifowania oraz spawania. Niestety wielu pracowników, wykonujących pracę przy obróbce metali, nie używa okularów ochronnych lub okulary bywają niewłaściwe. Powierzchowne ciała obce możemy usunąć przy użyciu pałeczki, zwilżonej chusteczki, natomiast tkwiące głębiej wymagają użycia ostrego narzędzia. 

Liczne występowanie schorzeń okulistycznych, wymagających częstego nawilżania oczu w sposób bezwzględny, jak np. niedomykanie powiek, bądź schorzenia reumatoidalne powodujące zaburzenia sekrecji (np. zespół Sjogrena), wymagają od pacjenta by w sposób ciągły, dożywotnio kropił oczy 5-6 razy dziennie lub nawet częściej. Zatem każde zmniejszenie ilości zakropleń będzie dla pacjenta wielką ulgą. Większość okulistów powinna dążyć do szukania sposobów na zmniejszenie ilości podawanych leków. Szczególnie biorąc pod uwagę fakt, iż nie ma skutecznych leków bez skutków ubocznych, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu. Dlatego jedną z najważniejszych umiejętności lekarza jest dobór odpowiedniej metody diagnostycznej oraz leczniczej do danego schorzenia, przy uwzględnieniu wszystkich możliwych rozwiązań. W przypadku schorzeń okulistycznych, ogólnie określanych mianem zespołu suchego oka, bardzo korzystnym posunięciem jest wykorzystanie zatyczek do dróg łzowych. 

Mapowanie ciała jest sprawdzoną metodą monitorowania zmian melanocytowych. Porównując obrazy z kolejnych regularnych badań, możemy na bardzo wczesnym etapie wykryć niepokojące zmiany, w tym również czerniaka. 

Liszaj płaski (lichen planus, LP) należy do względnie częstych dermatoz zapalnych, niezakaźnych, charakteryzujących się typowym obrazem klinicznym i histopatologicznym. Jeszcze kilkanaście lat temu, w trudnych lub wątpliwych pod względem diagnostycznym przypadkach liszaja płaskiego, wykonywano biopsję zmiany skórnej w celu oceny histopatologicznej z potwierdzeniem klinicznego rozpoznania LP. 

Badanie dermoskopowe pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka niejednokrotnie bywa wyzwaniem dla lekarza. Duże fotouszkodzenie skóry, bardzo liczne znamiona, w tym także tzw. „atypowe”, przebyty czerniak lub inne nowotwory skóry, stanowią najczęstsze trudności. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie korelacji zdarzeń, które miały miejsce w przeciągu 12 miesięcy i dotyczyły właśnie takiej populacji pacjentów. 

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego MRI (Magnetic Resonance Imaging) to technika oparta na zjawisku magnetycznego rezonansu jądrowego, które zostało odkryte niezależnie przez dwóch naukowców Felixa Blocha oraz Edwarda Purcella w latach czterdziestych dwudziestego wieku. Za wkład w rozwój tej metody naukowcy zostali uhonorowani nagrodą Nobla w 1952 roku. Do początku lat 70-tych dwudziestego wieku technika MRI była wykorzystywana głównie w fizyce ciała stałego i chemii organicznej dla określenia składu chemicznego i strukturalnego materiałów. Za pierwszych naukowców, którzy wykorzystali zjawisko rezonansu magnetycznego w medycynie uważani są Raymond Vahan Damadian i Władysław Iwanow. Do dnia dzisiejszego jest to jednak temat sporu wśród naukowców. Za datę wprowadzenia tej techniki do medycyny uważa się rok 1973, w którym dzięki eksperymentowi Paula Lauterbura, otrzymano obraz metodą projekcji wstecznej. W roku 1975 Richard Ernest opracował sposób uzyskiwania obrazu metodą MRI polegającą na kodowaniu fazy i częstotliwości przy zastosowaniu Transformaty Fouriera. Otrzymał za to w 1991 r. nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. W roku 1977 Peter Mansfield wprowadził technikę obrazowania echoplanarnego (EPI), która dzięki zastosowaniu wydajnych gradientów pozwoliła znacznie skrócić czas akwizycji. W kolejnych latach stale poprawiano rozdzielczość czasowo-przestrzenną uzyskiwanych obrazów. Za odkrycia umożliwiające obrazowanie medyczne Paul Lauterbur i Peter Mansfield zostali uhonorowani w 2003 roku nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny.