Artykuły w CX News nr 4/54/2015:

Łagodny rozrost gruczołu prostaty (BPH) jest problemem występującym powszechnie, zalicza się go do najczęstszych chorób mężczyzn po 40 roku życia. Według statystyk dotyka ponad połowę mężczyzn, którzy ukończyli 50 lat i ponad 75% po 80–tym roku życia. W związku z częstością występowania rozrostu gruczołu prostaty naukowcy od dawna szukają sposobów na ograniczenie dolegliwości i zwiększenie komfortu życia pacjenta. 

Rozpoczynamy cykl artykułów, które pomogą Państwu zatroszczyć się o bazy danych mieszczące się w Waszych komputerach. W kilku częściach przedstawimy jak dokonać archiwizacji baz danych w poszczególnych systemach przechowujących dane pacjentów i historię ich diagnostyki. 

Wydarzenia, których byliśmy świadkami w ostatnich dniach w Polsce wskazują, że przysłowia, które są przejawem mądrości ludzkiej, rzeczywiście mają w sobie coś, co świadczy o umiejętności obserwacji, oceny i wyciągania wniosków z tego, co się dzieje w społeczeństwie, decydującym w wolnych, demokratycznych wyborach o kształcie państwa i o jego polityce wewnętrznej i zagranicznej. 

W listopadzie roku bieżącego przypada setna rocznica opublikowania ogólnej teorii względności, idei której waga porównywalna jest z Principiami sir Issaca. Takiej okazji CXNews nie mógł zignorować. Przyjrzyjmy się zatem, jak do tego doszło. 

Wywiad z tuzinkową osobą, która pomimo przeciwności losu - utraty wzroku - nie poddaje się i dąży do zdobycia wszystkich szczytów należących do Korony Europy.

Chciałbym poświęcić kilka chwil siedzeniu. Nie chodzi mi o tak nazywaną część ciała, tylko o czynność. To bardzo ważna czynność. Dużo ważniejsza niż chodzenie czy stanie. No może jeszcze leżenie budzi podobne emocje. Ale mówi się przecież „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia” a nie leżenia. Mówi się: „wiedzą sąsiedzi gdzie kto siedzi”. A sąd? W sądzie trzeba nawet wstać by usłyszeć ile się będzie siedziało. Sąd to dziwne miejsce. Oskarżony bywa skuty, ale łańcuch na szyi ma sędzia. Oskarżony stoi, sędzia siedzi, a ten mówi „wysoki sądzie”. 

Pierwszym, znanym nam lekarzem polskim i w Polsce praktykującym był absolwent szkoły medycznej w Montpellier pod Paryżem – dominikanin ojciec Mikołaj. Uzyskał sławę, skutecznie lecząc w roku 1276 księcia Leszka Czarnego z paraliżu członka, ergo z niemożności konsumpcji małżeństwa. Kolejne doktory, których nazwiska odnotowały polskie kroniki – to już w większości Żydzi. W Krakowie w roku 1504 pracować będą np. lekarze okuliści: Abraham i Eliasz: ten ostatni gwarantuje – słuchajcie, słuchajcie! – w wypadku nieudanej terapii zwrot pieniędzy za lekarstwa, sporządzane najczęściej z doskonałych na oczy gnijących dżdżownic. Praktykujący pod Wawelem kolejni Izraelici to często urodzeni w Krakowie absolwenci uniwersytetu w Padwie: w Polsce, jako innowiercy, nie są przyjmowani na Akademię Krakowską. Po uzyskaniu we Włoszech dyplomu lekarskiego wracają w rodzinne strony. Pracy jest aż nadto, przecież od 1475 roku działa nad Wisłą szpital żydowski, a po ślubie Zygmunta Starego z piękną Włoszką Boną Sforza zapotrzebowanie na usługi lekarskie, świadczone głównie przez znających język włoski Żydów (dwór jest nader liczny), ogromnie wzrosło. Polacy skarżą się najczęściej na dolegliwości żołądkowe – no, ale kogóż to nie będzie bolał brzuch po tych... jakże im to? – sałatach, kalafiorach czy pomidorach? ...