dr hab. n. med. Anna Święch-Zubilewicz

Fotokoagulacja laserowa jest powszechnie stosowaną terapią w leczeniu takich schorzeń jak: proliferacyjna retinopatia cukrzycowa, cukrzycowy obrzęk plamki czy chorioretinopatia surowicza. Zwykle wykorzystuje się w tym celu laser argonowy o stałej długości fali 514 nm lub Nd:YAG, podwójnej częstotliwości i długości 532 nm. Stosowanie tego typu laserów fotokoagulujących wiąże się z generowaniem znacznego stopnia efektu termicznego, obejmującego tkanki otaczające miejsce ogniskowania wiązki lasera. Większość energii laserowej absorbowanej przez melaninę, obecną w komórkach nabłonka barwnikowego siatkówki RPE (retinal pigment epithelium), przekształcana jest w ciepło. Zjawisko to prowadzi do uszkodzenia komórek RPE, a w konsekwencji do zmian w obrębie warstwy fotoreceptorów. Są to zmiany nieodwracalne i wiążą się z lokalnym ubytkiem funkcji siatkówki, co można obserwować np. w badaniu mikroperymetrycznym.