ks. Kazimierz Sowa

Lodówka i telewizor. Cykl felietonów

Ten felieton miał wyglądać całkiem inaczej. Szczerze mówiąc, chciałem wszystkich pocieszyć, że koniec końców, każdy głupi polityczny numer bardziej otwiera ludziom oczy, niż ich usypia. Widać to najlepiej u nas po efektach tzw. Polskiego Ładu. Ale żeby lepiej to zobrazować, opisałem pewne spotkanie sprzed lat, kiedy znajomi Rosjanie tłumaczyli mi, na czym polega praktyka sprawowania władzy metodą „lodówka i telewizor”. I, niestety, historia ostatnich dni dopisała do tego tragiczną glosę. 

Granice

Jestem z pokolenia, dla którego przekraczanie granicy było najpierw przeżyciem traumatycznym, potem zwyczajnym, aż w końcu zapomniałem, że jakieś granice, zwłaszcza między państwami, jeszcze istnieją. Pamiętam pierwszy przejazd, a właściwie wjazd na terytorium ówczesnego ZSRR, kiedy do wagonów zwyczajnie wpakowali się sowieccy żołnierze i po zaryglowaniu wszystkich drzwi i okien zaczęli coś bardziej na kształt przeszukania złapanych na gorącym uczynku złodziejaszków niż sprawdzenia podróżnych.

Rok w klatce

Przyzwyczailiśmy się do tego nowego świata. Wszystko (albo prawie wszystko) zdalnie i na odległość. Z pokoju, kuchni, a jak trzeba to i z łazienki. W pidżamie, kapciach lub T-shircie. Za to o każdej porze dnia, a czasem i nocy. Tak wygląda nowe życie w nowych, pandemicznych czasach. Nawet tak tradycyjne i konserwatywne instytucje jak Kościół, czy dziedziny życia jak sztuka, nie mówiąc już o nauce, przeniosły się z konieczności do świata on-line.

Proroctwa się spełniają, czyli felieton antyklerykalny

Szampan z porcelanowej czarki?

Komu przeszkadza Franciszek?