bp Tadeusz Pieronek

Cichy zabójca wspólnoty ludzkiej

Polska polityka pomnikowa

Niszczycielskie moce

Wiosna dla ciała i duszy

Ziemia nie śpi

Niszczycielski doping

Nadzieja chorych w postępie medycyny

Zatroskanie

Czy rzeczywiście wiemy, co wybieramy?

Po co Europie historia?

Nie bądźmy obojętni

Wakacje wczoraj i dziś

Ceńmy każde osiągnięcie medycyny

Demokratyczne sumienie?

Skąd te burze?

Krótka rozprawka o skuteczności

Pamiętacie Herostratesa z Efezu? Tego szewca, który spalił doszczętnie Artemizjon, jeden z cudów starożytnego świata? Przed sądem wyznał z dumą, że kierowała nim żądza zyskania wiecznej sławy. To wystarczyło, by Jaroslav Hašek uznał go za cymbała.

Biel śniegu

Procedury

Prawa, lewa – lewa, prawa

Uznać swą niezdolność

Chłoposłęby, babosłęby

Przesyt, niedosyt

Nie dadzą pożyć

Człowiek nie zawsze wie po co żyje, a prawie nigdy nie wie, jak długo będzie żył. Jeżeli na pierwsze pytanie potrafi sobie wyrobić jakąś opinię, to co drugiego, wykluczając przypadki nieprzewidziane, albo ewidentne oznaki zbliżającej się śmierci, jest zupełnie bezradny. Wprawdzie można zapytać tych, którzy znają się na wszystkim i reklamują swoje usługi, choćby w Internecie, że są w stanie przewidzieć długość ludzkiego życia, ale radziłbym, by się nie dać nabrać takim naciągaczom.

Wolność wolności nie równa

Dojrzewanie

Czarne chmury

Człowiek, czy aparatura?

Z rozwojem medycyny, z jej spektakularnymi osiągnięciami w diagnozie i leczeniu wszelkich chorób i słabości ludzkich, pozornie wybija się na pierwsze miejsce rola środków technicznych, wyspecjalizowanej aparatury, robotów medycznych, które zdają się odsuwać na bok lekarza jako człowieka, którego kontakt z chorym,  przynajmniej w pewnych przypadkach mógłby być zredukowany do minimum...

Demokracja jako lekarstwo?

Przez kraje arabskie, począwszy od Tunezji, przez Jemen, Egipt, Syrię, Jordanię, Algierię przechodzi fala gwałtownych protestów o podłożu społecznym, gospodarczym i politycznym. Ludzie domagają się wolności i lepszych warunków życia, a więc tego co niezbędne dla rozwoju duchowego i fizycznego każdego człowieka.

Przestrzeń

Od zamierzchłych czasów zadawano sobie pytanie o funkcję czasu i przestrzeni w stosunku do świata, do życia ludzkiego. Znane jest pytanie, w odpowiedzi na które zabierał głos św. Tomasz z Akwinu. Brzmiało ono, przynajmniej jak na nasze wyczucie, dziwnie:  Ilu diabłów zmieści się na końcu szpilki?

Nie niszczcie przyszłości ołtarzy

Co pewien czas Polsce udaje się odegrać ważną rolę w historii Europy,  a nawet świata i jak na kraj średniej wielkości, nie jest tego mało.  W 1410 r. pobiliśmy Krzyżaków pod Grunwaldem, w 1683 r. rozgromiliśmy Turków pod Wiedniem, w 1920 r. bolszewików pod Warszawą. Jeżeli dodać do tego odkrycia Mikołaja Kopernika i Marii Skłodowskiej-Curie, muzyczny dorobek Fryderyka Chopina i pontyfikat Jana Pawła II, to mamy być z czego dumni.

Cisza

Wielkie wrażenie robiła cisza, jaka zapadła po wypadku. Przy tak wielu zabitych ani jednego odgłosu życia, jęku czy płaczu, nawet żadnego sygnału nadjeżdżających karetek pogotowia. Nie było kogo ratować. Złowieszcza wiadomość najpierw budziła niedowierzanie, ale potwierdzona, wewnętrznie paraliżowała, wyciszała ludzi refleksją o kruchości życia, wywoływała pytania, które na co dzień odsuwamy od siebie, uważając, że mamy jeszcze przed sobą dużo czasu, by na nie odpowiedzieć.

Zmanipulowana pandemia?

Warunkiem przetrwania i rozwoju każdej wspólnoty ludzkiej, począwszy od rodziny, a skończywszy na wielkich organizmach o zasięgu globalnym jest zaufanie. Sferą szczególnie wymagającą podobnego nastawienia są osoby i instytucje powołane do niesienia pomocy człowiekowi. Trzeba ufać wychowawcom, władzy, uczonym, policji, adwokatom, sędziom, dziennikarzom, służbie zdrowia i być przekonanym, że normą życia nie może być podejrzliwość, nieustanne patrzenie na ręce, śledzenie, podsłuchiwanie, gromadzenie materiałów pozwalających kogoś oskarżyć, podłożyć mu nogę i wyeliminować z życia społecznego.

W cieniu własnych osiągnięć

Obserwując, nie notowany w dziejach ludzkości, postęp nauki, właściwie we wszystkich dziedzinach, a szczególnie w tych najbardziej spektakularnych, związanych z informatyką i genetyką, trzeba sobie zadać pytanie, w czym i w jaki sposób wzbogacają one człowieka w tym, co najważniejsze, a więc w jego osobowej wartości, w jego człowieczeństwie.

Nie daleko pada jabłko od jabłoni

Czy zmienił się sposób myślenia, wartościowania i zachowania się współczesnego człowieka od początków ludzkiego gatunku? Filozoficzne rozważania biskupa Tadeusza Pieronka

Dość tego!

Polityka w przeddzień wyborów...