dr n. med. Witold Korzekwa

Zgodnie z obowiązującą teorią, zmiany toczące się z wiekiem w zakresie ludzkiego narządu wzroku sprowadzają się do dwóch zasadniczych procesów. Z jednej strony osłabieniu ulega mechanizm akomodacyjny, oparty na reakcji mięśni rzęskowych, z drugiej soczewka staje się coraz mniej elastyczna i przeźroczysta. Problemy widzenia dynamicznego, konieczność używania okularów podczas zmiany odległości wykonywanej pracy oraz dolegliwości spowodowane zmniejszaniem się zakresu ogniskowania są odczuwalne, w zależności od wyjściowej wady wzroku, już w 30/40 roku życia. Jest to więc czas dużej aktywności społecznej i zawodowej, kiedy organizm powinien nadal „funkcjonować prawidłowo”. Na tym etapie zmian fizjologii narządu wzroku konieczne jest zastosowanie okularów. Jest to również, niestety, pierwszy etap przyzwyczajania pacjenta do swoistej „protezy” akomodacyjnej. 

Znawcom historii sztuki nazwa Faros kojarzy się z pierwszą na świecie latarnią morską, powstałą na wyspie o tej właśnie nazwie około 280 roku p.n.e. Ową wieżę budowano zgodnie
z planem architektonicznym Sostratosa na polecenie Ptolemeusza I. Z powodu wielkości i wspaniałości konstrukcyjnej latarnia, poza oczywistą funkcją wskazywania drogi wędrowcom, uznana została za jeden ze starożytnych cudów świata.