Obraz dermoskopowy w żółtaku (xanthogranuloma)

Autor: dr hab. n. med. Grażyna Kamińska-Winciorek

Kategoria: Dermatologia Artykuł opublikowano w CX News nr 1/61/2018

Dermoskopia używana jest przede wszystkim w diagnostyce zmian melanocytowych, natomiast warto odkryć jej szersze zastosowanie. Wskazane jest wykorzystanie tej metody w diagnostyce i obserwacji zmian skórnych o wielu podłożach. Zamieszczona poniżej charakterystyka kliniczno-dermoskopowa żółtaka z pewnością będzie przydatna w praktyce klinicznej.

Żółtak (xanthogranuloma juvenile) w obrazie klinicznym ma najczęściej charakter pojedynczego, wypukłego guzka barwy żółto-pomarańczowej (Ryc.1). U dzieci może występować w formie mnogiej i w większości przypadków może ulegać samoistnemu zanikowi.

Ryc. 1. Klasyczny obraz kliniczny żółtaka

Wśród najczęściej opisywanych cech dermoskopowych żółtaków wymienia się: wzorzec bezzstrukturalny o zabarwieniu żółto-pomarańczowym, towarzyszące różowe obrzeże, subtelną siateczkę barwnikową oraz białe, linijne wypustki.

Ryc. 2 Obraz dermoskopowy żółtaka w początkowej fazie tworzenia. W dermoskopii widoczny wzorzec bezzstrukturalny barwy jasnożótej z dyskretnie zaznaczoną siateczką barwy jasnobrązowej

W obrazie dermoskopowym daje charakterystyczny objaw „wschodzącego słońca”. Zmiana początkowo przybiera równomierny, jasnożółty kolor z centralnymi, jaskrawymi depozytami (Ryc. 2). Następnie w części centralnej pojawiają się białe wypustki z towarzyszącymi na obwodzie naczyniami typu teleangiektazji wraz z lekko pomarańczowym centrum, które to cechy zalicza się do charakterystycznych dermoskopowo dla xanthogranuloma. W fazie ustępowania ogniska, żółtawe depozyty stają się prawie niewidoczne, podłoże przybiera żółto- pomarańczową barwę, blednąc z powstawaniem większej liczby białawych wypustek.

Piśmiennictwo

Song M, Kim SH, Jung DS, Ko HC, Kwon KS, Kim MB. Structural correlations between dermoscopic and histopathological features of juvenile xanthogranuloma. J Eur Acad Dermatol Venereol. 2011;25:259-63.
Palmer A, Bowling J. Dermoscopic appearance of juvenile xanthogranuloma. Dermatology. 2007;215:256-9.
Kaminska-Winciorek G. Dermoskopia jako metoda diagnostyczna wybranych chorób skóry. [w]. Metody diagnostyczne w dermatologii, wenerologii i mikologii lekarskiej. [red]. Adamski Z, Kaszuba A. Czelej, 2015.

Drukuj artykuł Udostępnij: Udostępnij Tweet

Ostatnio opublikowane artykuły w kategorii Dermatologia:

Studium przypadku - trichoskopia

45-letnia pacjentka zgłosiła się z powodu kilku ognisk łysienia wielkości do 1 cm, które były zlokalizowane w okolicy wierzchołka głowy i którym towarzyszył silny świąd (fot. 1.). W obrębie zmian obecne były rzadkie i krótkie łodygi włosów. Wywiad chorobowy był kilkumiesięczny.

Pierwszy w Polsce FotoFinder studio - doświadczenia własne i organizacja pracy w oparciu o sprzęt

W 2020 roku na światowy rynek trafiło nowe urządzenie firmy FotoFinder – Studio. Już na początku 2021 r. zakupiliśmy je do naszego gabinetu. Była to naturalna ewolucja w stronę bardziej zaawansowanej technologii, gdyż przygodę z FotoFinderem rozpoczęliśmy 9 lat wcześniej od biurkowej wersji wideodermoskopu: laptopa z kamerą 800HD.

Jednolity system badania znamion w Polsce. Czy to możliwe?

Wyeliminowanie nowotworów skóry z życia milionów ludzi to misja Ogólnopolskiego Centrum Badania Znamion Twoje Znamiona. Towarzyszy nam w codziennej pracy i jest motorem naszego działania. Upowszechnienie badań dermatoskopowych w Polsce, zwiększenie liczby osób świadomie badających znamiona i w końcu wymierny wpływ na zmniejszenie umieralności z powodu nowotworów skóry w Polsce stanowią nasze nadrzędne cele.

Studium przypadku - w duchu Total Body Dermoscopy

Przypadek, który prezentuję to starszy mężczyzna, określany jako pacjent wysokiego ryzyka, zmagający się z zespołem znamion dysplastycznych. Jego znamiona przez ponad 10 lat były regularnie badane w Szpitalu Uniwersyteckim w Lyonie.

Rola kontekstu w interpretacji obrazu dermatoskopowego

Rola całościowej oceny kontekstu klinicznego, obrazu wideodermatoskopowego oraz badania histopatologicznego dla właściwej diagnostyki i leczenia pacjenta z atypową zmianą barwnikową.