Obraz dermoskopowy w żółtaku (xanthogranuloma)
Autor: dr hab. n. med. Grażyna Kamińska-Winciorek
Kategoria: Dermatologia Artykuł opublikowano w CX News nr 1/61/2018
Dermoskopia używana jest przede wszystkim w diagnostyce zmian melanocytowych, natomiast warto odkryć jej szersze zastosowanie. Wskazane jest wykorzystanie tej metody w diagnostyce i obserwacji zmian skórnych o wielu podłożach. Zamieszczona poniżej charakterystyka kliniczno-dermoskopowa żółtaka z pewnością będzie przydatna w praktyce klinicznej.
Żółtak (xanthogranuloma juvenile) w obrazie klinicznym ma najczęściej charakter pojedynczego, wypukłego guzka barwy żółto-pomarańczowej (Ryc.1). U dzieci może występować w formie mnogiej i w większości przypadków może ulegać samoistnemu zanikowi.
Wśród najczęściej opisywanych cech dermoskopowych żółtaków wymienia się: wzorzec bezzstrukturalny o zabarwieniu żółto-pomarańczowym, towarzyszące różowe obrzeże, subtelną siateczkę barwnikową oraz białe, linijne wypustki.
W obrazie dermoskopowym daje charakterystyczny objaw „wschodzącego słońca”. Zmiana początkowo przybiera równomierny, jasnożółty kolor z centralnymi, jaskrawymi depozytami (Ryc. 2). Następnie w części centralnej pojawiają się białe wypustki z towarzyszącymi na obwodzie naczyniami typu teleangiektazji wraz z lekko pomarańczowym centrum, które to cechy zalicza się do charakterystycznych dermoskopowo dla xanthogranuloma. W fazie ustępowania ogniska, żółtawe depozyty stają się prawie niewidoczne, podłoże przybiera żółto- pomarańczową barwę, blednąc z powstawaniem większej liczby białawych wypustek.Piśmiennictwo
- Song M, Kim SH, Jung DS, Ko HC, Kwon KS, Kim MB. Structural correlations between dermoscopic and histopathological features of juvenile xanthogranuloma. J Eur Acad Dermatol Venereol. 2011;25:259-63.
- Palmer A, Bowling J. Dermoscopic appearance of juvenile xanthogranuloma. Dermatology. 2007;215:256-9.
- Kaminska-Winciorek G. Dermoskopia jako metoda diagnostyczna wybranych chorób skóry. [w]. Metody diagnostyczne w dermatologii, wenerologii i mikologii lekarskiej. [red]. Adamski Z, Kaszuba A. Czelej, 2015.