Częstą przyczyną zgłaszania się pacjentów do okulisty są ciała obce rogówki. Z reguły mają one charakter metaliczny, a do oka dostają się podczas wiercenia, szlifowania oraz spawania. Niestety wielu pracowników, wykonujących pracę przy obróbce metali, nie używa okularów ochronnych lub okulary bywają niewłaściwe. Powierzchowne ciała obce możemy usunąć przy użyciu pałeczki, zwilżonej chusteczki, natomiast tkwiące głębiej wymagają użycia ostrego narzędzia. Ciała obce w rogówce powodują silny ból, łzawienie, zaburzenia widzenia. Jednak dolegliwości bywają paradoksalnie mniejsze niż przy ciałach obcych pod powieką górną, które to przy każdym mrugnięciu urażają rogówkę. Dolegliwości bólowe związane są z gęstością zakończeń nerwowych w rogówce, która to gęstość jest jedną z największych w ludzkim organizmie. Czułość rogówki jest ok. stukrotnie większa niż otaczającej ją spojówki. Obecność ciała obcego rogówki stwierdzamy podczas badania przy użyciu lampy szczelinowej. W celu wykluczenia obecności towarzyszącego ciała obcego wewnątrzgałkowego, wskazane jest wykonanie RTG lub TK oczodołów. W czasie badania istotna jest ocena głębokości wniknięcia ciała obcego oraz określenie materiału z którego jest wykonane. Jeżeli zachodzi podejrzenie przeniknięcia do komory przedniej, wtedy usunięcie powinno być wykonywane w warunkach sali operacyjnej. Wokół ciała obcego pozostającego w rogówce przez kilka godzin, tworzy się naciek limfocytarny, dodatkowo wokół opiłków zawierających żelazo tworzy się rdzawa obwódka. W przypadkach, w których ciało obce nie zostanie usunięte może dojść do owrzodzenia rogówki z towarzyszącym zapaleniem błony naczyniowej. Usunięcie ciała obcego z reguły przeprowadzamy w znieczuleniu miejscowym, sadzając pacjenta przy lampie szczelinowej. Ważna jest stabilizacja głowy pacjenta, aby wykluczyć możliwość nagłych ruchów. Wyjątek mogą stanowić dzieci, upośledzeni umysłowo dorośli oraz osoby niewspółpracujące, u których bez znieczulenia ogólnego zabieg nie jest możliwy do wykonania. Ciało obce usuwamy sterylną igłą. W celu wykluczenia mrugania, powieka górna powinna być przytrzymana. Igłę trzymamy pod niewielkim kątem w stosunku do rogówki. Zsunięty z rany opiłek możemy usunąć pałeczką lub gazikiem. Pozostały po zabiegu pierścień rdzy powinien być również usunięty. Pozostawienie nawet niewielkiej ilości metalicznego materiału powoduje uszkodzenie nabłonka oraz zaburzenie gojenia, co wywołuje przewlekły proces zapalny. Do usuwania pozostałej rdzy doskonale nadaje się wiertarka okulistyczna firmy Katena, o nazwie Algerbrush II. Jest to kompaktowe urządzenie o niewielkiej masie, dzięki któremu możemy precyzyjnie oczyścić rogówkę z pozostałości po ciele obcym. Wiertarka w zestawie posiada dwa wiertła o średnicy końcówki 0.5 lub 1 mm, które dobieramy w zależności od średnicy rany po ciele obcym. Nadają się one do sterylizacji parowej. Praca urządzenia jest cicha, co ma wpływ na poziom stresu odczuwanego przez pacjenta. Przy zbyt mocnym nacisku wiertła na powierzchnię rogówki dochodzi do automatycznej blokady wiertarki, co zwiększa bezpieczeństwo pracy i chroni rogówkę przed ewentualną perforacją. Urządzenie istnieje na rynku medycznym od 1970 roku, jego prototyp skonstruowany został przez okulistę doktora Leona J. Algera. Obecnie wiertarka produkowana jest w Stanach Zjednoczonych, co gwarantuje najwyższą jakość urządzenia.Po usunięciu ciała obcego i towarzyszącej mu rdzy podaje się pacjentowi krople, maść z antybiotykiem i cykloplegikiem oraz zakłada opatrunek. Dolegliwości bólowe powracają po ustąpieniu działania znieczulenia, warto więc zabezpieczyć pacjenta, zalecając mu ogólnodostępne leki przeciwbólowe. Następnego dnia konieczna jest kontrola okulistyczna, leczenie trwa kilka dni, w ciągu których niezbędne jest podawanie kropli i maści oraz w początkowym okresie noszenie opatrunku. Gojenie ran rogówki zachodzi z reguły bez udziału naczyń, polega ono na przemieszczaniu i proliferacji komórek.