Jeszcze całkiem niedawno pojęcie lockdownu zdawało się być abstrakcyjnym, niewielu o nim słyszało, a jeszcze mniej doświadczyło. Aż przyszedł marzec 2020! Niemalże z dnia na dzień musieliśmy odrobić lekcję ekonomii: wszyscy i od razu w wersji hardcorowej. Liczę jednak, że okres restrykcyjnych obostrzeń już za nami. Teatr Bagatela gra na pełnych obrotach przy komplecie widowni. Szanowna Publiczność tęskniła za sztuką, której może doświadczać bezpośrednio i jest to mocno krzepiąca konstatacja.

Trzeba jednak przyznać, że ilość materiałów związanych z kulturą, które ukazały się w wirtualnej przestrzeni w trakcie pierwszego ekstremalnego lockdownu, była ogromna. Ich obfitość i różnorodność pozwoliły wielu, w tym rzeszy odbiorców wcześniej niezbyt aktywnie uczestniczących w życiu kulturalnym, zapoznać się z najrozmaitszymi dokonaniami poszczególnych instytucji. W Bagateli sięgnęliśmy do swoich archiwów oraz na bieżąco przygotowywaliśmy interesujące wydarzenia udostępniane online. W rezultacie do tej pory na teatralnym YouTubie można słuchać przez 26 godzin (sic!) „Komediantki” Reymonta, „Ani z Zielonego Wzgórza” czy baśniowej klasyki dla dzieci. Czytają nasi aktorzy, którzy na przekór covidowym ograniczeniom z entuzjazmem i ogromną chęcią do pracy nagrywali w domach poszczególne odcinki. W czasie niegrania powstał także krótki film, będący oniryczną opowieścią o magii teatru nocą. Nasza wybitna aktorka Urszula Grabowska odkrywa pomieszczenia i zakamarki na co dzień pilnie strzeżone przed okiem widza. Najtrudniejszym, bo szalenie niestabilnym i nieprzewidywalnym okresem był czas od jesieni 2020, kiedy żaden teatr nie wiedział, jaką przyjąć strategię działalności. Niejasne i spóźnione komunikaty, zawieszanie, odwieszanie, 25% widowni, później 50%, teatry pierwsze do zamknięcia i ostatnie do otwarcia, słowem – spotęgowany chaos, w którym musieli odnaleźć się zarówno odbiorcy, jak i twórcy kultury. W Bagateli przyjęliśmy za dewizę słowa Wojciecha Młynarskiego i po prostu robiliśmy swoje. Graliśmy spektakle dla publiczności wtedy, kiedy to było możliwe, a reżyserzy w reżimie sanitarnym na 200% prowadzili próby spektakli. Mikołaj Grabowski wyreżyserował „Rewizora”, nagrodzonego na festiwalu komedii TALIA za wybitną kreację aktorską całego zespołu, Krzysztof Materna – dyrektor artystyczny – przygotował wieloobsadowe widowisko muzyczne „Bagatela śpiewa”, cieszące się od premiery ogromnym powodzeniem, a Marek Gierszał rozkoszną wycieczkę po C.K. Krakowie teatralnym wehikułem czasu w spektaklu „Pensjonat Pana Bielańskiego”. Pomimo wielce niesprzyjających okoliczności drugi lockdown był dla twórców okresem wytężonej i owocnej pracy.

Większość teatrów w trakcie zamknięcia bardzo intensywnie i z sukcesem dbała o podtrzymanie relacji ze swoimi widzami, ale życzę nam wszystkim: żadnych lockdownów więcej! ♦