Trzydzieści trzy lata temu Wiesiek Dymny wyszedł z kabaretu i nigdy już do niego nie powrócił. Pisząc o tym kim był, dużo łatwiej byłoby napisać kim nie był. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, malarz, grafk, scenograf, fotografk wyrzucony ze Związku Plastyków za niepłacenie składek. Poeta prozaik, scenarzysta flmowy „Chudy i inni”, „Słońce wschodzi raz na dzień”, autor „Opowiadań zwykłych” (nagroda Kościelskich) aktor flmowy (m.in. „Wszystko na sprzedaż”- genialna scena ze skrzydłami husarskimi), kabaretowy, satyryk, współzałożyciel kabaretu Piwnica pod Baranami. Dla prowadzonego przez siebie zespołu bitowego „Szwagry” napisał około 300 piosenek. W Barbakanie prowadził pierwszą w Polsce dyskotekę. Znakomity stolarz – w swoim mieszkaniu wszystkie meble zrobił własnoręcznie. Autor libretta do pierwszej na świecie opery obscenicznej „Kur zapiał…” do której muzykę skomponował Jan Kanty Pawluśkiewicz – premiera odbyła się w Teatrze STU. Bardzo sobie cenił swoje krótkie opowiadania i wierszyki pod tytułem „Zbiór bzdur” z których dla Ciebie nieoświecony czytelniku wybrałem poniższe:

d y m n y

Kończąc, tak sobie myślę, że gdyby ten kraj był inny, może do dzisiaj żyłby Wiesiek Dymny!

Szanowny Panie Dyrektorze (wersja skrócona)Ostatnio nie pisałem dość długo. Miałem wiele zajęć. Specjalizuję się w odkrywaniu coraz to nowszych wynalazków. Nie popierany przez nikogo a jednak wynajduję i odkrywam co mi się podoba. Po co to robię zapytasz pan pewnie? Otóż taki już ze mnie dziwny człowiek, jak czegoś nie wynajdę jestem chory. Dziedzina to obca panu zapewne, jednak znając pańską życzliwość nadużyję pańskiej cierpliwości. Oto najnowsza rewelacja. Maszyna do tresury lwów. Opolski Cyrk mimo małego metrażu działa znakomicie. Oto Prezes Cyrku ze swym ulubieńcem Dyr. Gogusiem w krew w żyłach mrożącym numerze. Za chwile jeden padnie trupem. Całość automatyczna, bez obsługi człowieka. Lew sam wchodzi do maszyny, sam ją uruchamia, sam w niej przebywa, sam z niej wychodzi. I co widzimy? Wchodząc był dzikim a wyłazi jak baranek. Prześlijcie mi tylko lwa a dokonam cudu. Na razie z braku lwa wypróbowałem na sobie. Efekty zdumiewające. Jakie to genialne a waży zaledwie dwie tony. Polecam panu gorąco… Opowiadania z czarnego lądu Dzień Wodza

Było około siedemdziesiąt stopni na dworze i około siedemdziesiąt tysięcy wzburzonych zebranych. Wódź wszedł na estradę zamaszystym krokiem. Mikrofon do ust przybliżył i wrzasnął władczo:-CI TU MI CHO MI CHO CI TU, CHO MI TU CI, CI MI CHO TU, CHO TU MI CI, TU CI MI CHO, CI MI CHO TU, MI CI TU CHO, TU MI CHO CI, CHO CHO TU MI CI, TU TU CHO CI MI, CI CI CHO CHO MI MI TU TUI tu wódź zaczął coraz bardziej się plątać. W tym jednak momencie doradca stojący z tyłu z parasolem przeciwsłonecznym podrzucił wdzięcznie:-CICHO MI TU..-CO? –zdziwił się wódź- ACHA – achnął zrozumiawszy i ryknął:-CICHO MICHO TU- HO LICHO…!!!!I nastała cisza w całym kraju.

Szafa grającaHistoria szafy grającej sięga szalenie daleko, mianowicie przynajmniej trzy metry w dal i do tyłu. Zaczęło się to niezwykle prosto i prymitywnie. Pierwsze objawy ciągot tego typu obserwujemy już w epoce jaskiniowej. Wtedy to była zwykła jaskinia grająca, niewygodna i przeciekająca. Szybko z niej zrezygnowano, bowiem gospodarze słuchając stali na dworze. W epoce kamienia łupanego obserwujemy wielki blok kamienny, w którym coś łupało. Prawdziwa szafa grająca powstała w epoce romantyzmu. Wtedy to jedna pani wysłała swego męża na delegację. Podczas gdy jej mąż delegował, ona miała kochanka. Mąż wrócił wcześniej… Żona się przestraszyła… Schowała kochanka do szafy… Kochankowi w piersiach grało… Mąż nie był głupi opatentował ten pomysł i stąd właśnie mamy szafę grającą.