• Home
• Mapa strony
• Dodaj do ulubionych
• Kontakt

Każdy z mikrochirurgów operujących zaćmę spotyka się w codziennej praktyce z pacjentami wymagającymi wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej w sytuacji braku wsparcia tylnej torebki (pierwotnie lub wtórnie). Najczęściej stosowane techniki operacyjne wykorzystują soczewki mocowane do tęczówki przy pomocy klipsów, soczewki do podszycia do twardówki oraz coraz rzadziej stosowane soczewki przedniokomorowe. Wprowadzona przez Shin Yamane w 2017 roku metoda fiksacji soczewki przeztwardówkowo, wydaje się mieć przewagę nad wcześniej stosowanymi rozwiązaniami. Wykorzystuje ona niskotemperaturową diatermię do zabezpieczenia haptenów w obrębie tunelu twardówkowego. Wymienione wyżej, standardowe metody, mogą przyczyniać się do redukcji komórek śródbłonka rogówki, wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego, powstawania obwodowych zrostów przedniokomorowych czy, jak w przypadku soczewek podszywanych, do mechanicznego uszkodzenia szwów i przemieszczenia soczewki do komory ciała szklistego. Dodatkową zaletą techniki Yamane jest łatwa dostępność soczewek wewnątrzgałkowych, ponieważ wykorzystuje ona standardowe soczewki trzyczęściowe, które są obecne na większości bloków operacyjnych.

 

Metoda fiksacji wewnątrzskleralnej soczewek wewnątrzgałkowych double-needle nie wymaga specjalistycznego sprzętu czy narzędzi. Wykorzystuje się w niej igły 30G oraz dowolną pęsetę 20G lub 23G. Istotą metody jest użycie trzyczęściowej soczewki wewnątrzgałkowej z haptenami wykonanymi z PVDF lub PMMA. Hapteny umocowuje się w tunelu skleralnym wykonanym przezspojówkowo za pomocą igły 30G. Służy ona dodatkowo jako prowadnica do eksternalizacji haptenów w celu wytworzenia kulki na ich zakończeniach przy użyciu diatermii niskotemperaturowej. Protokół został opracowany na Yokohama City University Medical Center. Zabieg rozpoczyna się od przeprowadzenia witrektomii przedniej w znieczuleniu okołogałkowym. Soczewka wewnątrzgałkowa implantowana jest do przedniej komory tak, aby zapobiec utopieniu jej w ciele szklistym. Sklerotomię wykonuje się poprzez spojówkę przy użyciu igły 30G, w odległości 2 mm od rąbka. Wiodący hapten zostaje umiejscowiony w tunelu igły za pomocą pęsety. Kolejną sklerotomię wykonuje się również za pomocą igły 30G w pozycji 180° do pierwszej, a drugi hapten także zostaje umiejscowiony w kanale igły. Obydwa hapteny uzewnętrznia się poprzez spojówkę, wykorzystując metodę double-needle (wyciągając igły równocześnie; można je też wyciągać sekwencyjnie). Następnie końcówki haptenów są przytapiane za pomocą jednorazowych, niskotemperaturowych pęset diatermicznych, uzyskując kołnierz 0.3 mm, który zapobiega ryzyku wysunięcia się haptenu z tunelu i przemieszczeniu soczewki do wewnątrz gałki ocznej. Ostatnim etapem zabiegu jest fiksacja powstałego kołnierza w tunelu skleralnym, co uniemożliwia erozji, spojówki nad kołnierzem.

 

Opisana przez Yamane technika wymaga opanowania kilku nowych elementów w chirurgii soczewki, jednak znacznie zmniejsza ryzyko powikłań pooperacyjnych, które występują przy dotychczas stosowanych metodach. Materiały niezbędne do wykonania zabiegu są łatwo dostępne, a czas procedury jest krótki. Soczewka może być wprowadzona przez cięcie 2.2 mm i zabieg nie indukuje wysokiego astygmatyzmu pooperacyjnego. Należy jednak pamiętać o prawidłowym wykonaniu tuneli śródtwardówkowych oraz usytuowaniu ich w odległości 180° od siebie, aby zapobiec skośnemu ustawieniu soczewki w gałce ocznej.